Het esoterische Londense trio Les Hommes keert terug met 11 jazzy trips op hun nieuwe langspeler Sì, così, waar geluiden in ongebruikelijke banen in overvloed aanwezig zijn, met deep-space vintage Lowrey-orgel, eufonische basklarinet, gegroefde conga, gefunkificeerde elektrische piano en sonore vibrafoon.
Les Hommes staat bekend om zijn hypnotiserende mix van mondo-jazz, pseudo-cinematronics, Rio batucada uit de jaren 60 en lounge Exotica. Sì, così is een plasma-kabbelende suite met soortgelijke inspiraties en omvat pulsar-aangedreven groovetronics, folky modalismen in walstijd en droomuitnodigingen naar de cine-lounge.
Organist en leider Rory More onderzoekt voortdurend zijn Lowrey-orgel uit het midden van de eeuw; de oscillatoren verschroeiden alsof ze op een planetaire terugkeer waren. Zwoele basklarinet en Arcadische fluiten sluiten zich aan bij een vloeiende elektrische piano en houtachtige, veeltonige en galmende percussie. Resonant doorboort de vibrafoon rustig de auditieve nimbus. De variaties op een themablauwdruk zijn er ook, dit keer met een subtiele mutatie naar de stemmingen toe van uitingen van de jaren zestig en daarna.
Het klankenpalet is, zoals altijd bij Les Hommes, gediversifieerd: ‘Veronique’ is quasi spiritueel met gedachten over een modale stemming, ‘Mirage’ neigt naar Roy Budd, ‘Sonorissima Bay’ hypnotiseert zachtjes met echoplexende elektrische pianofiguren en primitief diepgewortelde orgelfluctuaties , en ‘Vampo’ claimt de jazzy bibliotheek van Cinecittà uit begin jaren ’70. Al met al een toon- en groove-farrago van stoffige oscillaties.