Heavydrunk and Watermelon Slim – Bluesland Theme Park

Bluesland Theme Park is een exotisch bluesalbum gevuld met muziek die twee verschillende pretparkattracties weerspiegelt:
de achtbaanopwinding van de band HeavyDrunk en de oerkreet van de slechte slidegitaar van Watermelon Slim. Watermelon Slim is William P. Homans III, een meermaals bekroonde singer/songwriter wiens rauwe intensiteit naar buiten stroomt door zijn vlijmscherpe slide (een bougiedop), soulvolle harp en hartstochtelijke zang, en wiens bijnaam komt van zijn werk op een watermeloenboerderij vele jaren geleden. HeavyDrunk is Rob Robinson. Griezelige zang en soulvolle liedjes leiden een
geweldige negenkoppige band die moeiteloos blues, soul en muzikale creativiteit combineert. De naam van de band wordt toegeschreven aan de legendarische Clarence “Gatemouth” Brown, sprekend over Stevie Ray Vaughan op een avond bij Antone’s in Austin: “Man, hij kan niet-spelen, zo-en-zo… en een zware dronkaard!’

Slim heeft 14 albums uitgebracht; Robinson 11, en dit is Rob’s vierde met HeavyDrunk. Voor deze sessie bundelden zij hun krachten van originele nummers nadat Robinson en Slim elkaar voor het eerst ontmoetten in Clarksdale, MS. “Toen ik Slim ‘Little Bighorn’ hoorde spelen, was ik er kapot van”, zegt Robinson. “Hij vertelde me dat het nooit was opgenomen, dus heb ik de studio geboekt en de band gebeld!” Slim en HeavyDrunk ging vervolgens in 2024 op tournee naar het VK en Europa.

Het rauwe, met blazers gevulde titelnummer opent met een uitnodiging om mee te doen aan het plezier in Robinsons originele ‘Bluesland Theme Park’. donker door het glas kijkend naar wat gaat komen en wat je nooit zult vinden in dit muzikale carnaval: “Sneak down the alley with junky in the dark / at the bluesland theme park.” “New Wine” voegt een refrein toe, inclusief het iconische stem van Etta Britt, achter een funky beat met teksten die een spiritueel punt maken: “In the winners’ circle, pointing up to God / on the mountain top, pointing up to heaven / must be something to it, pointing up to god.” Slim’s “Little Bighorn” bevat zijn slide en laconieke zang op een filosofische klaagzang: “Well I’ve had some bottles / And I’ve had some women / But the bottles get empty / And the women drift away.” door Robinson en Eddie Wilson: “Church bells ringing in the delta / Guiding lost souls through the night.”

De zangerige melodie van “Watermelon Girl” (geen relatie met Slim!), door Robinson en de legendarische songwriter Tony Joe White (R.I.P.), biedt een vruchtbare observatie: “Watermelon girls make the world go round.” Slim glijdt weer naar binnen met zijn observaties over het leven onderweg in “Road Food & Cheap Motels” – “I know them beds and I know them smells / Rolling down this highway while my song still sells.” De delicate ballade van “You Make Me Want To” biedt een zachte kijk op het geheel onvervulde verlangens: ‘You make me want to up and run astray / And leave the only one that was ever truly mine.” De
onheilspellende ritmes van ‘Better Worser Too’ omringen cryptische observaties: “Voodoo woman and the preacher looked in his bible / Shook their heads, looked down at me and you / Washed their hands in holy water / For better worser too.” Dun herhaalt “Little Bighorn” met alleen zijn grimmig welsprekende akoestische gitaar, en leidt vervolgens een gezangachtig “Australia” dat bijna een capella is, behalve zijn treurige harp-intermezzo, in een ode aan de gevaren van de outback: “Now underneath the southern cross / Every man is his own boss / But you better take some water on the outback / Cause if you drink alkali know your gonna die….”

Hoe dichterbij, ‘Fresh’, met zijn stevige ritmes en achtergrondzangers, is een ouderwets R&B-dansnummer met
Motown-ondertonen en een vreugdevolle boodschap: “Hold steady baby, I’m focused and ready / Gonna lift you up and celebrate you.”

Bluesland Theme Park combineert de inventieve muziek van Rob Robinson en Watermelon Slim voor een trip door een
poort naar een andere muzikale dimensie, gevuld met fantasierijke lyrische avonturen, gesponnen op etherisch slide-gitaargekreun en drijvend op koperachtige bigband-carrousels.

Maak uw gordel vast en geniet van de rit! – Jim White (een voormalig muziekschrijver voor de Pittsburgh Post-Gazette en schrijft nu voor Blues Roadhouse)

Label: Heavydrunk Records
Release: 21 februari 2025