Weinig mensen en de wereld zijn meer toegewijd aan de kunst van de elektrische gitaar dan de in Cincinnati gevestigde singer-songwriter en gecertificeerde gitaargeweldenaar Dudley Taft. De bluesrocker keert terug voor zijn 10e album, The Speed Of Life, dat op 4 april 2025 uitkomt, met een dozijn nieuwe nummers opgenomen in Tsjechië met zijn Europese tourritmesectie van drummer Nick Owsianka en coproducer Dave Marks op bas, percussie en keyboards. Extra opnames en mixen werden gedaan in zijn eigen Muchmore Studios in zijn huis in Cincinnati dat hij overnam van gitaarlegende Peter Frampton. De verzameling van geheel nieuw origineel materiaal neemt de luisteraar mee op een reis door een muzikaal droomlandschap dat stroomt van donderende bergtoppen tot serene valleien, terwijl hij een kosmische reeks gitaartonen mixt die alleen een meestervakman zou kunnen produceren.
Taft speelt de gangster van de liefde op het slinkse openingsnummer “Wanted Man”, waarin hij uitlegt hoe hij het hart van zijn geliefde gaat veroveren. Het rommelende roadnummer “Miles And Miles To Go” wordt gevoed door donderende tomtoms van Nick en luide akoestische en elektrische gitaren, om woorden te begeleiden die inzicht geven in Tafts motieven. Je kunt de zonsondergang horen op de LA-stijl rocker “Work It Out”, met zijn flitsende dubbele gitaren en Californische harmonieën. Vervolgens neemt hij een bladzijde uit het GNR-handboek door korrelige riffs en gespierd drumwerk te gebruiken tijdens de krachtige rocker “Burn It Down”. Het verleidelijke “Set Me On Fire” is een slimme mix van Chili Peppers Funk en Texas Blues die zeker elke dansvloer zal laten oplichten. Taft maakt zijn genegenheid duidelijk op de straight-ahead blues bump, “Pretty Little Thing,” en bevestigt de dankbetuigingen en lofbetuigingen die hij zijn vrouw en dochter geeft in de liner notes, deze gaan verder op het wervelende sonische liefdeslied, “Topaz Blue,” een epische bluesrockballad met progressieve, psychedelische en orkestrale versieringen.
De voetjes van de vloer rocker, “Same Mistakes,” tuft voort met een boodschap van berouw gekoppeld aan een andere geweldige gitaarsolo. Het swingende “No Yesterday,” rolt voort met Hendrix-stijl flair en een gezonde dosis optimisme. De glinsterende akoestische ballad “The Traveler,” is niet alleen het meest uitgebreide nummer van het album, maar ook een demonstratie van Tafts verdere ontwikkeling als songwriter. Een lastige gitaarsolo opent het nummer “Into The Blue,” dat snel uitgroeit tot een liefdesliedje dat zo lieflijk wordt gebracht als deze ruige en klaargestoomde cowboy kan opbrengen. Albumafsluiter, “No Time Left,” stelt een aantal zware vragen en doet verschillende aangrijpende observaties over de status van de wereld over een andere donderende drumgroove en meer vurig gitaarwerk, en legt zo de laatste hand aan een zeer overtuigende man’s bluesrockplaat. – Rick J Bowen