De JUNO Award-winnende powerhouse Crystal Shawanda is terug met haar nieuwste studioalbum, Sing Pretty Blues, dat op 11 april uitkomt via New Sun Records. Crystal neemt haar fans mee op een sonisch avontuur, waarbij ze de rijke vezels van blues en zuidelijke country soul verweeft, terwijl ze een eerbetoon brengt aan de legendarische geluiden van Stax, Chess en Motown.
De nummers hebben een gemeenschappelijk kenmerk van kracht en zelfontdekking – ze verkennen thema’s als veerkracht, eigenwaarde en weigeren om zich te vestigen in liefde, leven en zaken. “Het is drie jaar geleden sinds mijn laatste album, en er is zoveel gebeurd, dus er zit veel leven in deze muziek”, zegt Crystal. “Het goede, het slechte, de verlossing en genezing kunnen rommelig zijn, en het leven is niet altijd mooi. Dat is de Sing Pretty Blues.”
Het album is het vervolg op Midnight Blues uit 2022, waarmee Crystal een JUNO Award-nominatie verdiende in de categorie Blues Album of the Year, de 8e in haar carrière. Ze werd de eerste inheemse vrouw die in de Top 10 van de Amerikaanse Billboard Blues-hitlijst verscheen bij de release van het album, dat debuteerde op #8.
Geproduceerd door haar man en vaste medewerker Dewayne Strobel, is Sing Pretty Blues een opwindende mix van originele nummers – zoals het pittige hoogtepunt “Stop Funking Me Around” en het zwoele “Waiting For My Lover to Call” – naast genre- en tijdperkoverstijgende covers van Tom Petty’s “Honey Bee”, Son House’s “Preaching Blues” en Black Sabbath’s “Changes”, de laatste opgenomen als eerbetoon aan een overleden fan en toegewijde vriend. “Ze groeide op net om de hoek, thuis op de Rez”, zegt Crystal. “Ze had een prachtig hart en wilde gewoon geliefd worden, en mensen maakten daar misbruik van. Verslaving maakt onze gemeenschappen kapot, en haar dood riep veel emoties op over oude vrienden die zijn overleden en geliefden die momenteel in actieve verslaving zitten. Ik moest dit lied zingen, om te rouwen, omdat ze ertoe deed, en ze werd geliefd.”
Sing Pretty Blues wordt voorafgegaan door de oprechte eerste single van het album, “Would You Know Love”, die in januari uitkwam en Crystals kenmerkende schorre vocalen combineert met de rauwe emotie van blues en de verhalende ziel van country. “Het klinkt alsof het ergens tussenin komt, waar oud en nieuw samenkomen en de blues en country samenkomen, een beetje zoals ik,” zegt ze. “Het is eerlijk, kwetsbaar en soulvol. Als ik het zing, denk ik na over wie er niet in mijn leven zou zijn als ik de liefde had laten glippen. Ik denk dat mensen soms te gemakkelijk weglopen van de liefde als het moeilijk wordt, maar dat is wat het liefde maakt. Het blijft bestaan.”
Crystal werd geboren en groeide op in Wikwemikong First Nation, op Manitoulin Island, in Noord-Ontario, en werd door haar oudste broer geïntroduceerd in de blues en door haar ouders in de ouderwetse country. “Ik hield ook van andere muziekstijlen die me naar de blues leidden”, zegt ze, en noemt alles van Elvis Presley’s “Hound Dog”, geschreven door Big Mama Thornton, tot R&B-popster Monica’s “Misty Blue”, door Dorothy Moore. En toch was Crystals eerste uitstapje als professioneel zangeres in de countrymuziek, niet in de blues. Ze was begin 20 en had meteen succes nadat ze een platencontract in de VS tekende bij RCA Nashville. Dawn of a New Day uit 2008, met de single “You Can Let Go”, bereikte nummer 1 in de Canadese Country Album-hitlijst en nummer 16 in de Billboard Top Country Albums, het hoogst genoteerde album van een volbloed Canadese inheemse countryartiest (in het SoundScan-tijdperk).
Het jaar daarop verliet ze het label en richtte ze haar eigen label op, New Sun Records. Haar eerste release was het vakantiealbum I’ll Be Home For Christmas. Haar volgende countryalbum was Just Like You uit 2010, dat in 2013 een JUNO Award won voor Best Aboriginal Album, voordat ze de overstap maakte naar de blues met The Whole World’s Got The Blues uit 2014. Twee jaar later, in snelle opeenvolging, kwamen Fish Out of Water uit 2016 en Voodoo Woman uit 2017, en daarna erkenning als een volwaardig bluestalent met Church House Blues uit 2020, dat in 2021 de JUNO Award won voor Best Bluesalbum.