Ibrahim Maalouf is een verbinder. De trompet-superster, geboren in het door oorlog verscheurde Libanon en opgegroeid in Frankrijk, heeft een groot deel van zijn opmerkelijke carrière besteed aan het samenbrengen van uiteenlopende culturen, landen en samenwerkingspartners dankzij zijn buitengewone gaven en meedogenloze werkethiek. Met zijn boeiende nieuwe album, Trumpets of Michel Ange, slaat Maalouf echter een nieuw soort brug: één tussen generaties.
“Op symbolisch niveau is dit album een viering van liefde en familie en de dingen die ouders doorgeven aan hun kinderen”, legt Maalouf uit. “Op een meer letterlijk niveau is het voor mij een kans om de visie van mijn vader werkelijkheid te maken, om zijn genialiteit met de wereld te delen.”
Trumpets of Michel Ange is inderdaad meer dan alleen een plaat; het is ook de naam van Maaloufs nieuwe,
veelomvattende initiatief om de kwarttoonstrompet die zijn vader heeft uitgevondentoegankelijk te maken voor spelers over de hele wereld door middel van een reeks instrumenten, lessen en opnames. De kwarttoonstrompet is gemaakt met een extra vierde klep en stelt artiesten in staat om toonladders uit het Midden-Oosten en het Westen met elkaar te verweven op voorheen onmogelijke manieren, en elk van de nummers op Trumpets of Michel Ange is geschreven om op het instrument te worden uitgevoerd. Het resultaat is een geluid dat genres en grenzen overstijgt. De optredens zijn ondertussen ronduit bedwelmend, waarbij Maalouf een all-star band leidt in een reeks rauwe, freewheelende sessies die live zijn vastgelegd zonder enige overdubs of bewerkingen. Het resultaat is een vreugdevol bewijs van de kracht van de menselijke geest, van onze onstuitbare drang om te creëren en te verbinden, van ons aangeboren verlangen om de erfenis voort te zetten van degenen die ons voorgingen en de wereld net iets beter achter te laten dan we hem aantroffen.
“Mijn vader droomde ervan dat op een dag elke speler ter wereld zijn eigen kwarttoonstrompet zou kunnen hebben”, herinnert Maalouf zich. “Nu ik met het mijne zo’n groot publiek heb opgebouwd, heb ik het gevoel dat ik eindelijk kan helpen die droom waar te maken.”
Je kunt je moeilijk een betere ambassadeur voor het instrument voorstellen dan Maalouf. Nadat hij aan een dodelijke burgeroorlog in Beiroet was ontsnapt, bracht hij zijn vormingsjaren door in Frankrijk, waar hij een reputatie verwierf als een van ’s werelds meest veelbelovende jonge klassieke instrumentalisten met overwinningen op een reeks prestigieuze internationale competities. Maalouf had echter een vraatzuchtige muzikale honger, en hoe meer hij zich verzette tegen het gewicht en de restricties van de klassieke orthodoxie, hoe meer hij geïntrigeerd raakte door jazz, soul, hiphop en muziek uit het Midden-Oosten, samen met de grenzeloze mogelijkheden die hem geboden werden. door ze allemaal samen te voegen.
‘Als tiener keek iedereen me raar aan als ik met mijn kwarttoonstrompet naar wedstrijden kwam’, legt Maalouf uit, ‘maar dan won ik en probeerde ik uit te leggen dat het instrument magisch was. Ik zou zeggen: ‘Het is hetzelfde als het jouwe, maar het heeft een extra klep die blues en jazz en allerlei soorten etnische muziek van over de hele wereld opent.’”
En dus begon Maalouf zijn eigen liedjes op het instrument te componeren, waarbij hij een serie van zestien veelgeprezen albums uitbracht die hem uiteindelijk tot een begrip zouden maken in Frankrijk, waar hij wordt benoemd tot Ridder in de Nationale Orde van Verdienste en Ridder in de Orde. des Arts en des Letters. Maalouf wordt door The New York Times geprezen als een ‘virtuoos’ en heeft in meer dan 40 landen opgetreden; uitverkochte arena’s van Parijs tot Istanbul; verwelkomd in de binnenste cirkel van de legendarische producer/componist Quincy Jones; miljoenen ingezameld voor goede doelen over de hele wereld; en werkte samen met iedereen, van Wynton Marsalis en Jon Batiste (die hem introduceerden als “een levende legende” op The Late Show met Stephen Colbert) tot Josh Groban en Sting (die hem vroegen om te spelen bij de heropening van de Bataclan na de tragische terroristische aanslag in 2015). Alleen al in de afgelopen jaren heeft Maalouf opeenvolgende GRAMMY-nominaties verdiend, het podium gedeeld met A$AP Rocky en J Balvin, de score gecomponeerd voor de nieuwste film van de legendarische Franse regisseur Claude Lelouche, zitting gehad in jury’s in Cannes en de Deauville American Film Festival, uitgevoerd in de Hollywood Bowl naast Stevie Wonder, John Legend en Jacob Collier, speelde voor een publiek van zes miljoen mensen voor de Eiffeltoren op Bastille Day, en bracht samen met Angelique Kidjo een plaat uit die overal tot liefde voor leidde van Rolling Stone tot NPR.
“Het onverwachte doen is altijd wat mij het meest opwindt”, zegt Maalouf, die wereldwijd bijna een miljoen albums heeft verkocht. “Toen ik een kind was, zette ik de radio aan en ging van station naar station en probeerde mee te spelen met de muziek die ik hoorde, of het nu jazz of rap of pop was of klassiek of Arabisch of Indiaas of elektronisch of salsa . Het voelt alsof ik nu hetzelfde doe, alleen op een veel grotere schaal.”
Luister eens naar Trumpets of Michel Ange en het is duidelijk dat Maaloufs opwinding en nieuwsgierigheid even levendig zijn als altijd. Het album is opgebouwd rond een betoverende sonische verhaallijn en legt de reis vast van twee jonge geliefden die samenkomen om een gezin te stichten, en volgt hen vanaf de viering van hun huwelijk en toewijding aan elkaar tot de geboorte van hun kinderen en het bitterzoete afscheid van hun kinderen. het bereiken van de volwassenheid.
“Waarom trouwen we? Waarom starten we gezinnen? Waarom offeren we ons op voor onze kinderen?” vraagt Maalouf. “Het gaat over liefde. Ongeacht je religie, je nationaliteit, je politiek, het draait allemaal om liefde.”
Het is gemakkelijk om die liefde te horen stromen door de Trompetten van Michel Ange. De feestelijke albumopener ‘The Proposal’ kwam voort uit een geïmproviseerde jamsessie op Maaloufs eigen bruiloft; de zalige eerste single ‘Fly With Me’ omarmt het transformerende moment waarop twee één worden; het afwisselend triomfantelijke en tedere ‘The Smile Of Rita’ (genoemd naar de derde dochter van Maalouf) geniet van de schoonheid van het opvoeden van kinderen; en het meditatieve ‘Stranger’ eert de reis van Maaloufs vader, een bescheiden boer die zich tot muziek wendde op zoek naar een betere toekomst voor zichzelf en zijn gezin.
“Ik heb het album, de instrumentenlijn en de nieuwe academie waarmee we beginnen Trumpets of Michel Ange genoemd ter ere van mijn vader”, legt Maalouf uit. “Toen hij voor het eerst naar Frankrijk kwam, vond hij onderdak en werk in een van de oudste kerken van Parijs, en daar ontwikkelde hij zijn kwarttoonstrompet. Toen ik jonger was, dacht ik aan hem als Michelangelo die de Sixtijnse Kapel schilderde. Dit instrument is zijn meesterwerk en ik hoop dat iedereen het mag ervaren.”
Het is nog een manier waarop Maalouf muziek gebruikt om mensen samen te brengen, om culturen, genres en generaties te mixen door de kracht van zang, om ons allemaal in harmonie te verenigen.
LIVE:
20 dec – Utrecht, TivoliVredenburg (uitverkocht)
21 dec – Amsterdam, Paradiso (uitverkocht)
22 dec – Tilburg, 013